Motywator dla duszy

Przez wiele lat żyłam według tego, że żeby coś w życiu osiągnąć trzeba sobie o to zawalczyć, być może dlatego ciągnęło mnie do sztuk walki. Każdą rzecz starałam się osiągać na siłę uparcie twierdząc, że muszę rozwalać głową ściany żeby coś się udało osiągnąć. Do pewnego momentu ten sposób życia działał. Kiedy chcesz walczyć życie będzie podsuwać ci kolejnych i kolejnych przeciwników w postaci problemów, niefajnych ludzi i zdarzeń, ale czy zawsze wyjściem z sytuacji jest walka? Nieraz słyszałam o filozofii powtarzanej w sztukach walki, że nie chodzi o to żeby bić się z druga osobą. W dzisiejszych czasach tak wiele osób jest nastawionych na zdobywanie pasów, wygranie walki na zawodach, podobnie w życiu, byle zmiażdżyć konkurencję, byle zmiażdżyć problem. I tu pojawia się błędne koło bo z czym walczysz to narasta, aż w końcu trafisz zna coś z czym nawet siłą sobie nie poradzisz. Zamiast myśleć tylko o zdobywaniu pasów i wygrywaniu zawodów powinno myśleć się o rozwijaniu siebie o szacunk

Oj jak dawno tu nie pisałam. W ferworze przygotowań świątecznych i krzyków jak to wolno się ruszam i ile to zapierd*** jeszcze w domu ze sprzątaniem. W każdym kolejnym roku coraz bardziej nienawidzę świąt. Coraz bardziej stwierdzam, że to jeden wielki shit. Krzyki, nerwy, gonitwa, obrażanie epitetami za to, że jeszcze się nie posprzątało. No sory ludzie co to za wariactwo. TO SĄ DO CHOLERY ŚWIĘTA. A potem po tych krzykach i pretensjach 2 godziny udawania dla siebie miłych i powrót do czytaj normalności. Choinka nie cieszy, zakupy męczą, sprzątanie raz na rok, eee... jak by wszyscy sprzątali regularnie to by nie mieli szaleństwa przed świętami. Po co to wszystko, kosztem radości, szczęścia i wspólnego przezywania świąt. Gdzie się podziała ta magia, za czym tak gonicie czy tony jedzenia dadzą wam szczęście, drogie prezenty, kilka światełek na choince? Owszem to wszystko jest ładne, ale nie ma żadnej wartości jeśli nie gotujecie wspólnie jeśli razem w miłości a nie z krzykiem, ne

Dla wszystkich moich przyjaciół, zarówno bliskich, jak i zwykłych po prostu. Jeden z najdłuższych postów, jakie kiedykolwiek napiszę, i najbardziej prawdziwy. W pewnym momencie wszyscy przeżywamy ciężkie chwile. Życie nie jest łatwe. Po prostu przemyślcie to. Czy wiecie, że ludzie, którzy są najsilniejsi, są zwykle najbardziej wrażliwi? Czy wiecie, że ludzie, którzy okazują najwięcej życzliwości, są pierwszymi, których inni źle traktują? Czy wiecie, że ci, którzy cały czas tr oszczą się o innych, są tymi, którzy najbardziej potrzebują opieki? Czy wiecie, że trzy najtrudniejsze rzeczy do powiedzenia to: kocham cię, przepraszam i pomóż mi? Czasem tylko dlatego, że osoba wygląda na szczęśliwą, trzeba spojrzeć poza jej uśmiech, aby zobaczyć, ile bólu może tam być. Do wszystkich moich znajomych, którzy przechodzą obecnie pewne problemy - zacznijmy lawinę wsparcia. Wszyscy potrzebujemy teraz pozytywnego wsparcia. Jeśli nie zobaczę Twojego imienia, zrozumiem. Czy mogę prosić moich przyjació

Uwielbiam animacje tego gościa. Są takie perfidne i prawdziwe. 

Jak często używasz tego magicznego słowa "dziękuję"? Mówisz je tylko przez wzgląd na kulturę, czy szczerze jesteś wdzięczny/wdzięczna za to co otrzymujesz? A może w ogóle to słowo jest Ci obce i jego używanie masz w nosie? Tymczasem prowadzono wiele różnych badań nad tym co potrafi zrobić wdzięczność. Jakie cuda może zdziałać grupa ludzi wdzięcznych sobie nawzajem. I nie mówię tutaj o opcji coś za coś, ale o takiej czystej chęci podziękowania drugiej osobie, która  w tych chamskich czasach odważyła się być aniołem i pomóc nam. Kiedy jesteśmy za coś wdzięczni nie mając nawet nic co można by dać w zamian tworzymy życzliwą; nazwijmy to energie.  Wspominałam już nieraz, że to co dajesz to do ciebie wraca, wiec swoją wdzięcznością powodujesz, że to dobro do ciebie wróci. Jednak powiedz to słowo dziękuję i to tak ze szczerej woli a nie tylko napomknięte "dzięki". Oczywiście do przyjaciela możesz tak powiedzieć bo on zrozumie czy jest to szczere. Bycie wdzięcznym i

Każdy  z nas ma na co dzień różne dylematy i problemy z którymi musi się zmagać. Ciemność to moment kiedy wydaje nam się, że już nic nie można zmienić, gdy nie widać możliwości ani sposobów na dalsze próbowanie. Ciemność gdy nasze problemy nas przerastają, gdy zbyt wiele osób nam się naprzykrza. Często w książkach sytuacje, z których uwalniali się bohaterowie nazywane były ciemnością. Również osoby w depresji czują się jakby żyły w ciemności, nie mówiąc już o nazywaniu pewnych rzeczy ciemnymi sprawkami itd. Każdy z nas ma w sobie jakąś cząstkę, ale nie jest dobrze gdy mamy jej wokół siebie za dużo i nie zawsze jest to naszą winą. Alkoholik czy narkoman stacza się na własne życzenie, ale co gdy po prostu otaczają nas głupcy i idioci, którym wyjątkowo zależy na naszym nieszczęściu. Ponieważ oni sami nie mają tyle siły by się podnieść, ściągają na siłę innych, ciągnąc za nogi zpowrotem do dziury. Nie można sobie na to pozwolić i w takich sytuacjach, gdy już sami nie dajemy sobie rady

Co w tych wszystkich sportach jest takiego, że tak bardzo motywują ludzi? 

Myślałam, że nie dam rady, wiedziałam, że pisze się na coś co może mnie przerosnąć i przerosło już od samego początku, a jednak ku trwającemu nadal niedowierzaniu udało się. Zrobiłam coś co było ponad moje siły. Po drodze miałam różne myśli, może odpuścić, może zawrócić, raz nawet padłam na ziemię nie mając siły by wstać. Najgorzej było w momencie gdy dostałam możliwość powrotu z inną osobą. Nie wiedziałam czy iść, czy zawrócić, a do szczytu jeszcze daleko. Dyszałam słaniałam się wlokąc się gdzieś z tyłu, czując jak przy zejściu w dół boli kolano, a mimo to nie zawróciłam. Jeśli już idę to chce to przejść, w końcu po to tu przyszłam, nawet, jeśli to szary koniec. Zapadałam się ciągle w śnieg i ta ciągła utrata równowagi, to było nie przyjemne uczucie, a po powrocie do domu czułam się jakaś taka szczęśliwa. Pomijając , że taki jeden wrzucił mnie jeszcze do śniegu. :P Dziękuję tym co mnie poganiali i pilnowali żebym nie zaginęła w dzikim gąszczu. :D Po tym wszystkim naszło mnie na pr

Wiem, jak to jest, gdy ktoś ci wmawia jaki powinieneś być, co robić, ustawia życie za ciebie. Gorzej gdy jest to najbliższa nam osoba, która na dodatek myśli, że robi dobrze. Sama ostatnio jestem przykładem tego jak bardzo czyjeś przykre słowa potrafią nas zmienić. Przyłapałam się na tym, że dałam sobie wmówić jak wielkim nieudacznikiem jestem. To co widziałam było tylko strachem niepewnością, a przecież zaledwie rok temu pisałam do was chcąc to was zmotywować. Wiem, że nigdy nie jest łatwo i zastanawiam się gdzie podziała się ta motywacja. Dopiero dziś gdy zdałam sobie z tego wszystkiego sprawę, na nowo zaczynam walczyć o swoje życie, choć jest jeszcze trudniej niż było. Brak wiary w siebie zakorzenił się tak mocno, że trudno się pozbierać, ale to co we mnie zostało to właśnie marzenia, marzenia, których nie chce odpuścić i nie porzucę bo nie warto. Tak samo jak kibicuje wam, tak samo kibicuje dziś sobie i wiem, że będzie lepiej. Wybaczcie ten brak postów. W moim życiu dużo się dz

Wkrótce powracam i napisze cos konkretnego :)

Uwaga na mocne teksty. Ten film może zmienić światopogląd niektórych ludzi. Jeśli nie chcesz zmieniać swojego zżycia lepiej nie oglądaj.

Cały ten filmik ostatnio dodawał mi motywacji podczas pracy. :)

Witajcie z powrotem po długiej przerwie. Nie, nie zapomniałam o was. Po prostu miałam ciężki okres w życiu związany z pracą dyplomową i paroma innymi sprawami. Przyznam, że mogę spokojnie nazwać to jak do tej pory najcięższą batalią mego życia. Dla kogoś może wydać się to śmieszne, ale temat jakiego się podjęłam i poświęcony czas, oraz wszystkie przeciwności jakie się po drodze pojawiły, taką sytuacje stworzyły. Spędzałam każdy kolejny dzień śpiąc zaledwie 4-6 godzin. Całymi dniami rysowałam. Każdy dzień wyglądał tak; pobudka, śniadanie, rysowanie, obiad, rysowanie, kolacja, rysowanie, sen. Miliony poprawek, setki wyrzuconych kartek. Problemy z wydrukami, wieszający się komputer, do tego ludzie, którzy non stop mi przeszkadzali i utrudniali, kłótnie, w większości brak wyjścia z domu i odwołanie wszelkich innych zajęć. Było mi bardzo ciężko, nie miałam kontaktu z przyjaciółmi, mnóstwo łez i pry samym końcu dosłownie dzień przed złożeniem wszystkiego miałam ochotę się poddać, miałam oc

Z życzeniami spokojnych, zdrowych i zmotywowanych świąt. Pamiętajcie dobro wraca, więc dawajcie dużo prezentów i koniecznie oglądnijcie filmik. A z postami wracamy po nowym roku. więc życzenia też i na nowy rok. Planujcie już postanowienia noworoczne. :) WESOŁYCH ŚWIĄT I SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO 2017 ROKU. :)

"Pamiętaj: być odważnym nie znaczy nie odczuwać lęku. Jeśli ktoś nie czuje lęku, nie możesz nazwać go odważnym. Nie nazywamy maszyny odważną, choć nie wie ona, co to lęk. Odwaga istnieje tylko w oceanie strachu, jest jak wyspa. Występuje strach, ale pomimo to człowiek ryzykuje; tym jest odwaga. Człowiek drży, boi się ciemności, a i tak w nią idzie. Idzie na przekór sobie; tym jest bycie odważnym. Nie oznacza ono bycia nieustraszonym. Oznacza odczuwanie strachu, ale niepozwalanie, aby zwyciężał." Osho 

Coś z czym spotykam się ostatnio bardzo często, to narzekanie i zazdrość z powodu tego, co ma druga osoba. Niekiedy przeradza się w skrajnie złe emocje, bardzo szkodząc naszej psychice, poczuciu własnej wartości, a jeśli z psychiką jest coś nie tak, to i ze zdrowiem.  Pierwszy przykład można podać z rodziny, gdy rodzeństwo kłóci się o uwagę rodziców, drugi, gdy (to akurat autentyk): - Ja nie mówię, że jestem zazdrosna czy coś, ale boli mnie, jak widzę, że ludzie mają więcej ode mnie, a ja nic nie mam. (Serio??? Ta osoba ma duży dom, samochód, dach nad głową, wodę, za którą nie musi płacić, prąd, gaz, jedzenie, internet, telewizor, tablet, telefon. - No cóż, standardowy zestaw jaki dzisiaj ma prawie każdy z nas.) No i  co? No i to, że nikt z was nie zastanawia się, w jakim luksusie żyje i jak bardzo jest uprzywilejowany. Wielu ludzi niema nawet co jeść. Myślimy, że to co mamy, to standard na świecie, ale to nie prawda. Znajdujemy się w grupie uprzywilejowanych. Odsetek ludzi mających

                              Niezwykle piękna animacja. Na końcówce nie da się nie płakać. POWIĄZANY POST: ŻYCIE I ŚMIERĆ

Dziś napisze o trochę nietypowym temacie, do którego zainspirowała mnie śmierć mojego ukochanego zwierzaka. Kicia miała cztery lata, ale była wyjątkowa, po żadnym zwierzaku, którego miałam nie czułam aż takiej pustki. Temat dosyć kontrowersyjny i mało kto chce o nim rozmawiać, poza tym miesiąc listopad i minione święto zmarłych, skłania do przemyśleń na temat życia i śmierci. Więc tak, po pierwsze, czy śmierć jest smutna, czy należy się jej bać? Sama śmierć jest częścią życia i należy ją zaakceptować, nie jest też smutna, w wielu kulturach, jest hucznie odprawianym świętem. Myśląc nad tym, przecież wierzymy, że po śmierci, ludzie są piękni, młodzi, nie cierpią i nie chorują, są szczęśliwi. Skąd więc ten smutek? Po pierwsze, nasza polska natura do użalania się i narzekania z każdego powodu, a po drugie - trochę poważniej - sama nie uważam jej za jakąś tragedię, czy coś, czego należy się bać i smucić. Śmierć sama w sobie nie jest smutna, to rozstanie z kimś, kogo kochaliśmy jest smutne

Uwielbiam tego gościa. Tym razem bez przeklinania, ale i tak fajnie. Zaczyna mówić o masce. Czyli coś o czym chce napisać.  Myślę, że obrazek poniżej dokładnie ilustruje to, co chciałabym przekazać. Wielokrotnie spotykałam się w różnych filozofiach ze stwierdzeniem, że ludzie ubierają na siebie maski, podobnie jak ubrania. Dostosowują je do otoczenia, do towarzystwa. Zakładamy maskę posłusznego pracownika, byle nie wyróżniać się z tłumu. Zakładamy maskę w towarzystwie, by przypadkiem nie zostać odrzuconym, pokazując jacy naprawdę jesteśmy. Na odwrót czasem pokazujemy inną maskę, by nie pokazać jacy jesteśmy chamscy i złośliwi. O dosłownej masce -czyli tapecie z makijażu, która ma podobny wydźwięk psychologiczny i trochę fizyczny,  już nie mówię. (boimy się naszego naturalnego piękna chcąc wyglądać jak inna osoba, gwiazda itd. Makijaż ma delikatnie podkreślać to co piękne, a nie być tapetą zakrywającą nas.) Jaki w tym sens. Dlaczego dostosowujecie się do innych? Dlaczego nie jeste

Kojarzycie "The lie we live" - Można znaleźć po prawej stronie w Polecany post. A tutaj powyżej kolejny film od tego samego autora. Powiązany post: Prawda o naszym życiu

UWAGA MOCNE TEKSTY +18. I znowu ten gość. Uwielbiam jego teksty, mimo, że wulgarne, bo gada wprost i tak, że zawsze uderzy. 

POWIĄZANY POST